نهج‌البلاغه‌پژوهی یکی از عرصه‌های مهم معناپژوهیِ حدیثی است؛ زیرا نهج البلاغه دارای ویژگی‌های خاص ادبی، بلاغی، معنایی و معرفتی است و با نظر به ویژگی‌های آن و عنایت به والایی مقام آن میان امت اسلامی، نگاه روشمند به نهج‌البلاغه‌پژوهی ضروری می‌نماید. نوشتار پیش رو درصدد است فهم و پژوهش در نهج البلاغه را با ساختاری منطقی به آنان‌که در آغاز راه پژوهش در نهج البلاغه هستند ارائه دهد. در مسیر فهم و پژوهش این کتاب، به سه عرصه کلان «بسترسازی بهره‌مندی از نهج البلاغه»، «فرایند فهم متن نهج البلاغه و معناپژوهی آن» و «عرضه دست‌مایه و انتساب آن به نهج البلاغه» توجه شده است و هر یک به مراحلی چند دسته‌بندی می‌شوند: عرصه نخست شامل چهار مرحله از اعتبارسنجی و واکاوی صدور متن تا دستیابی به متن نهایی و جایگاه مفردات ـ ساختار نحوی ـ است؛ عرصه دوم از واکاوی گوهر معنایی واژگان و فهم معنای ظاهری آغاز و تا رؤیت مجموعه کلمات امیر مؤمنان× و حتی سایر معصومان^ـ که از آن به «خانواده حدیث» تعبیر می‌شود ـ و دریافت‌های تخصصی در موضوع موردپژوهش، تداوم می‌یابد؛ عرصه سوم نیز عرضه نتایج و دست‌مایه پژوهش است که خود نیازمند قواعدی کلان است.
Tabatabai S M K, Rezaqoli A. An Introduction to the Needs of Understanding and Research in Nahj al-Balagha. مطالعات معارف حدیثی 2024; 1 (3) : 2 URL: http://hadith.maaref.ac.ir/article-1-34-fa.html
طباطبایی سید محمدکاظم، رضاقلی امیر. درآمدی بر نیازمندی‌های فهم و پژوهش در نهج البلاغه. مطالعات معارف حدیثی. 1402; 1 (3) :27-44
