یکی از صفات اخلاقی که آثار و نتایج بسیار ارزشمندی برای آن در کلام معصومان^بیان شده، صفت «زهد» است؛ آنچه برای این وصف و بقیه اوصاف اخلاقی بسیار اهمیت دارد، فهم دقیق این اوصاف در کلام معصومان^است. پژوهش حاضر با روش معناشناختی توشیهیکو ایزوتسو، به معناشناسی واژه «زهد» در روایات اهل بیت^پرداخته است؛ «زهد» به عنوان کلمه کانونی برای میدان معناشناختی قرار گرفته و معنای اساسی و نسبی آن ارزیابی شده است؛ نتایج پژوهش، گویای این است که معنای اساسی زهد، «بی‌رغبتی» و «بی‌اعتنایی» است و این واژه به واسطه رفتن در میدان معناشناسی روایات، معنای نسبی جدیدی پیدا نکرده است، یعنی همان معنای «بی‌رغبتی» و «بی‌اعتنایی»، در روایات نیز لحاظ شده است؛ با این تفاوت که زهد قبل از ورود به این میدان، یک بی‌رغبتی صرف و طبیعی است ولی بعد از ورود به این میدان، به نوعی از بی‌رغبتیِ معرفتی و شناختی تبدیل شده که از یقین به خدا و آخرت سرچشمه گرفته و به برائت از آتش ختم می‌شود.
Maktoobian M, Sharifi M. The Semantics of "Asceticism" in the Narrations of Ahl Bayt Based on the Method of Toshihiko Izutsu. مطالعات معارف حدیثی 2023; 1 (2) : 6 URL: http://hadith.maaref.ac.ir/article-1-8-fa.html
مکتوبیان محمد، شریفی محمد. معناشناسی «زهد» در روایات اهل بیت علیهم السلام بر مبنای روش توشیهیکو ایزوتسو. مطالعات معارف حدیثی. 1402; 1 (2) :101-120
